Co pykło. Podsumowanie 2019 roku

Less waste to obszar, w którym naprawdę każdy z nas ma dużo do zrobienia. Ktoś mi powiedział jakiś czas temu, że on nie może brać na siebie takiej odpowiedzialności, bo to wina producentów, że pakują wszystko w plastik. I ja mam do tej postawy kilka „ale”.

Po pierwsze: less waste to nie tylko mniej plastiku. To przede wszystkim większa uważność - także na własne decyzje zakupowe. Po drugie: less waste jest jak strumień skoncentrowanego światła, rzucony na nasz konsumpcjonizm. Po czasach „na półkach tylko ocet” przyszło wychylenie w drugą stronę – wybór jest tak szeroki a produkty tak łatwo dostępne, że ciągle chcemy więcej (i koniecznie w najnowej wersji) a zamiast naprawiać albo wykorzystywać stare rzeczy w nowy sposób, po prostu kupujemy nowe. I wreszcie po trzecie: to my, jako klienci, głosujemy naszymi portfelami. To my, jako konsumenci, mamy możliwość wywierania wpływu na tych wielkich producentów i te wielkie firmy.

Jeszcze nie tak dawno kupowanie w supermarkecie wędlin, mięsa czy serów do własnego pojemnika, było okraszone heheszkami – o ile w ogóle możliwe (często kończyło się na rozmowie z kierownikiem działu i zasłanianiu Sanepidem albo nieistniejącymi przepisami). A teraz? Już kilka dużych sieci zdecydowało się wprowadzić u siebie to rozwiązanie jako stałą możliwość dla klientów. Sami to wymyślili? No właśnie ;).

Less waste jest nurtem, który zwrócił moją uwagę także na to, z jakich produktów korzystam… na zewnątrz swojego ciała. Moja świadomość jako konsumentki znacząco wzrosła. Jeszcze trzy lata temu nie zwracałam tak bacznej uwagi na to, co siedzi w składzie kosmetyków, które używam. A przecież tak, jak dobrej jakości jedzenie, jest wyrazem dbania o siebie i szacunku dla swojego zdrowia, tak samo to, co w to ciało wcieramy i czym jest traktujemy od zewnątrz – również.

W 2018 roku w tym obszarze:

niemal całkowicie zrezygnowałam z wacików kosmetycznych zastępując je małą rękawiczką GLOV
niemal całkowicie zrezygnowałam z używania wkładek higienicznych (używam ich tylko tuż przed i tuż po okresie)
przestałam pić butelkowaną wodę (przerzuciłam się na kranówkę – filtr domowy + butelka filtrująca poza domem sprawiają się cudnie)
przestawiłam się na dezodorant w kremie, w szklanym słoiczku (każdy słoiczek ponownie wykorzystuję)
zaczęłam robić własne mydło i peelingi
wprowadziłam dni bez makijażu (wcześniej bez makijażu chodziłam baaardzo rzadko).

W 2019 roku do tej listy mogłam dopisać:

bambusowe patyczki i szczoteczka do zębów – w pełni biodegradowalne
kręcenie własnych kremów
przerzucenie się na szampon w kostce, pakowany w mały kartonik
rozpoczęcie używania woreczków na warzywa i owoce (wykorzystujemy takie białe siateczki na suwak, które sprzedawane są jako worki do prania bielizny ;) )
ponowne używanie wody, np. woda, którą ekspres do kawy z siebie wypuszcza, gdy się go wyłącza, jest zbierana do szklanki i idzie np. do zalewania brudnych naczyń, itp.
resztki jedzenia z naczyń, przed włożeniem ich do zmywarki, zeskrobuję zamiast spłukiwać je wodą
rezygnację z papieru do pieczenia i zastąpienie jej matami teflonowymi
znaczne ograniczenie używania ręczników papierowych (nagminnie używaliśmy ich do wycierania blatów – teraz na blacie jest ścierka dedykowana do wycierania tego, co się rozleje, itp.)
rezygnację z wielu kosmetyków, które pakowane są plastikowe opakowanie (m.in. z żelu pod prysznic)
zaczęłam używać naturalne (100% bawełny z dobrego źródła), a przy tym biodegradowalne podpaski i wkładki YourKaya (wkładek używam tylko w trakcie plamienia)
pierwszy pełny rok bez makijażu na co dzień (maluję się średnio raz na tydzień, wyjście do sklepu czy psem bez makijażu przestało być dla mnie obciachem – jeszcze dwa lata temu było to dla mnie nie do pomyślenia).

Te małe kroki w sposób naturalny pociągają za sobą kolejne, bo na przykład to, że praktycznie cały czas chodzę bez makijażu, sprawiło że w ciągu całego 2019 roku nie zużyłam nawet jednego tuszu do rzęs. Coraz częściej pokazuję się Wam także na InstaStories właśnie w tej wersji bez makijażu i naprawdę dobrze się z tym czuję. Nie mam poczucia, że muszę najpierw „się zrobić”, żeby móc z Wami pogadać.

To, w jaki sposób technologia rozgościła się w naszym życiu, ~~nieco~~ mnie przytłacza. Mam poczucie, że to mocno odbija się na naszej uważności i koncentracji. Zresztą wyniki najnowszych badań jednoznacznie pokazują, że problem jest jak najbardziej realny, bo już 81% Polaków znajduje się grupie zagrożonej FOMO na średnim lub wysokim poziomie.

W 2019 roku byłam off-line łącznie przez 100 dni. Z tego ok. 1/4 to dni zupełnie bez telefonu, czyli także bez wysyłania SMS-ów, dzwonienia czy słuchania audiobooków (aplikację do nich mam właśnie w telefonie). Na tę liczbę składają się urlopy a także przynajmniej jeden dzień z każdego weekendu. Jeśli zdarzał mi się weekend pracujący, który wymagał mojej obecności on-line, to bycie poza siecią fundowałam sobie w wybrany, inny dzień roboczy (elastyczność to podstawa każdego, dobrego planu działania).

Czytanie dla przyjemności było moim celem na 2018 rok. Co się pod tym kryło? Otóż zauważyłam, że czytałam tylko książki potrzebne do pracy… Nie żeby to nie było przyjemne, ale nie pozwalało mi wyjść z pracy głową, nie było dla mnie formą relaksu. Dlatego w 2018 roku czytałam dla czystej przyjemności minimum 2 książki lub 500 stron miesięcznie.

Rok 2019 był dla mnie bardzo pracowity i już w lutym zaczęłam zauważać, że brakuje mi czasu i energii na lekturę dla przyjemności. Wtedy zdecydowałam, że spróbuję przygody z audiobookami. Zainstalowałam aplikację Storytel, wykupiłam abonament i… przepadłam ;). Kiedy słucham audiobooków? Najczęściej podczas sprzątania i gotowania. Mam wtedy poczucie, że łączę przyjemne z pożytecznym. W 2019 roku przeczytałam 20 papierowych książek i przesłuchałam 43 audiobooki.

Odkryłam wielu wspaniałych, polskich autorów kryminałów i thrillerów (Wojciecha Chmielarza, Marcina Grygiera, Mieczysława Gorzkę). W końcu mogłam też pochłonąć cykl Karin Slaughter z agentem Trentem (nie ma dodruku, więc na rynku wtórnym – czyt. na Allegro i OLX – te książki „chodzą” po 60-70 zł za sztukę!).

Słuchanie audiobooków pozwala mi się ćwiczyć w przyswajaniu wiedzy taką drogą. Dotąd uważałam siebie za wzrokowca-czuciowca. Teraz widzę, że także kanał słuchowy jest dla mnie OK – potrzebowałam to po prostu wyćwiczyć. Podsumowując: abonament na Storytelu to zdecydowanie jedna z lepszych inwestycji z 2019 roku.

Podsumowanie podsumowania ;)

Rok 2019 był dla mnie przede wszystkim rokiem pogłębiania i pielęgnowania najważniejszych zmian wprowadzonych w 2018 roku. Naturalność wprowadzania kolejnych zmian i nawyków, które niejako wyrabiają się same, gdy łączą się z innymi lub z nich wynikają, była dla mnie bardzo kojąca.